تفسیر نشریه الکترونیکی «سووتسکایا راسیا»:

«،www.sovross.ru

شماره )١٣۵۵٦(۵٠،  ١٢ ماه مه ٢٠١١»

ناتو بمباران گسترده تریپولی را از سر گرفت. بدین ترتیب از شب دهم ماه مه چند بمب به مقر معمر قذافی در منطقه باب العزیز پایتخت، در نزدیکی مرکز تلویزیون و همچنین مناطق اطراف شهر شلیک شد. مقامات دولت لیبی از کشته و زخمی شدن عده زیادی خبر می دهند. شمار دقیق تلفات این بمبارانها هنوز اعلام نشده است.

فرماندهی ناتو تأکید می کند که فقط اهداف نظامی، از جمله، مرکز فرماندهی را که گویا در مقر چند بار بمباران شده قذافی مستقر است، هدف بمباران های خود قرار می دهد. ناتو همچنین اتهاماتی را مبنی بر تلاش برای شکار رهبر لیبی و از بین بردن او را انکار می کند.

در عین حال، شب اول ماه مه بمبهای ناتو به خانه سیف العرب، کوچکترین پسر قذافی اصابت کردند. خود قذافی در زمان بمبارانها در همین ساختمان بود. در نتیجۀ آن، سیف العرب و برادر زاده های او- سه نوۀ قذافی، دو طفل دختر ٢ ساله و ٦ ماهه و یک طفل پسر ١۵ ماهه کشته شدند*. طبق گزارشهای رسمی، خود قذافی در این حادثه آسیب ندید. اما، این که او پس از این واقعه در انظار عمومی ظاهر نمی شود، به شایعه کشته شدن رهبر لیبی دامن زده است. مقامات رسمی تریپولی با قطعیت چنین خبرها را رد می کنند.

ناتو توضیح نمی دهد چرا مرکز تلویزیون را لیبی را بعنوان هدف نظامی ارزیابی نموده و آن را با همان شدتی که مقر قذافی را هدف قرار داد، بمباران می کند. روشن است که این رویکرد جنگ اطلاعاتی نه تنها بمنظور تحریف اخبار بکار گرفته می شود، حتی بمبها دهان طرف مقابل را نیز می بندند. لازم به ذکر است که، مرکز تلویزیون لیبی در منطقه پر جمعیت شهر، در میان ٤ مدرسه، بیمارستان کودکان و زایشگاه واقع است. در اثر بمباران تریپولی کتابخانه پارلمان، مرکز ترمیم و بازیافت سلامت، مدرسه کودکان معلول و منازل مسکونی زیادی نیز ویران شده است.

هواپیماها و کشتی های جنگی اتحادیۀ آتلانتیک شمالی در روزهای اخیر، شهر مصراته، بخصوص مناطق مسکونی آن را نیز بشدت بمباران می کنند. این حملات در واقع خبرهایی مبنی بر این که نیروهای دولتی بخش اعظم این شهر پیشتر در اشغال شورشیان را به زیر کنترل خود در آورده اند، بطور غیرمستقیم تأئید می کند.

مهمترین حادثۀ هفته های اخیر در لیبی، تشکیل کنگرۀ بزرگ سران قبایل در تریپولی بود که هم در غرب و هم در مناطق شرقی تحت کنترل شورشیان به موضوع اصلی بحث تبدیل شده است. چنین تجمعی بزرگی را به خاطر اینکه در طول یکصد سال، سومین تجمع دولتی قبایل می باشد، می توان فوق العاده خواند. در این اجتماع، قبایل ضمن اعلام پشتیبانی کامل خود از معمر قذافی بعنوان تنها رهبر لیبی، بر دفاع از تمامیت ارضی کشور و حفظ نظارت خلقی بر ثروتهای غنی نفت و همچنین، عفو و بخشودگی همه کسانی که اسلحه را بر زمین می گذارند، تأکید کردند.

پایان تفسیر

* پی نوشت مترجم:

علی­الاصول، نمی توان مطمئن بود که کشتن بن لادن درست همزمان با کشته شدن پسر کوچک و سه نوه شیرخوار معمر قذافی در زیر بمبارانهای ناتو، آخرین کشتن وی خواهد بود یا نه. اما، روشن است که، اعلام این حادثه و راه اندازی هیاهوی کر کننده پیرامون آن می تواند یک شیوه برای به سایه بردن جنایت هولناک قاتلان بشردوست در جنگ استعماری برعلیه  کشور لیبی و کشتار مردم آن باشد. در اینجا، لازم به یادآوری می دانم که خاندان قذافی از اوایل قرن گذشته قربانی استعمار بوده اند. پدر بزرگ قذافی در سال ١٩١١ بدست یک ایتالیایی مستعمره نشین به قتل رسید و دختر نوزاد او هناء باضافه بیست تن از نزدیکان وی در حمله هوایی سال ١٩٨٦ آمریکا به طرابلس کشته شد. با این یادآوری، طبیعتا این سؤال نیز مطرح می شود که اگر یکی از دختران باراک اوباما، این برده زادۀ خادم نظام بردگی نوین در اثر حمله نیروهای مثلا لیبی کشته می شد، آیا امپریالیسم خونخوار امریکا نسل بشر را از روی زمین بر نمی انداخت؟    

استعمارگران غربی و در رأس آن امپریالیزم آمریکا همه جنایتها و جنگ افروزیهای خود را همیشه و در همه جا بر پایه جعل و دروغ استوار ساخته و با هیجان آفرینی های کاذب پیرامون آنها مرتکب شده اند.

هیجان آفرینی پیرامون شیوع بیماریهای سیاه زخم و جنون گاوی، دهشت آفرینی ها پیرامون شیوع آنفلوآنزای مرغی و خوکی، همه و همه، بهانه یی برای پوشش اخبار و اطلاعات جعلی در مورد حادثه کاملا مشکوک و مرموز ١١ سپتامبر ٢٠٠١ واشنگتن و نیویورک، بمباران و بالکانیزه کردن یوگسلاوی، لشکرکشی و اشغال نظامی عراق و افغانستان، و کشتار میلیونی مردم و تخریب تمام زیرساختهای این کشورها بودند. امروز، فجایع هولناک جنگ استعماری برعلیه لیبی نیز به همانگونه و باتکاء همان ادعاهای جعلی، اتفاق افتاد. شهرهای لیبی در زیر بمبارانهای جنون­آمیز ماشین جنگی استعمار، بسرعت به ویرانه تبدیل می شوند، زیر ساختهای اجتماعی- اقتصادی کشور نابود می شوند و مردم ستمدیده این کشور یا در زیر بمبارانها گروه- گروه به قتل می رسند و یا در حین فرار از میهن خویش در دریا غرق می شوند.

نکته قابل تأمل و بسیار جالب توجه دیگر این است که آغاز شورشها و اعتراضات مردمی در کشورهای شمال آفریقا و خاورمیانه فقط در سه کشور لیبی، ساحل عاج و سوریه که از سیاست خارجی و اقتصادی کم و بیش متفاوت با سیاستهای بانک جهانی و صندوق بین المللی پول پیروی می کردند، بسرعت به قیام مسلحانه «معترضان» فراروئیدند و در حالی از پشتیبانی همه جانبه نظامی- امنیتی، سیاسی- تبلیغاتی و مالی- تشکیلاتی غرب امپریالیستی برخوردار شدند که اعتراضات مردمی در مصر و تونس پس از کشتار و سرکوبیهای خونین با کودتا نظامی «سفید» و در بحرین با لشکرکشی نظامی عربستان و قطر سرکوب شدند و معترضان یمن نیز برغم تحمل سرکوب و کشتار روزمره، هنوز دست به اسلحه نبرده اند.

در همه حال، کشتن بن لادن علیرغم اظهارات ضد و نقیض مقامات آمریکا، اولا- در حوزه اختیار مقامات سیاسی نمی گنجد. ثانیا- کمترین اهمیت و ارزش سیاسی، نظامی و یا امنیتی ندارد. زیرا، بن لادن یک مقام بلندپایۀ سازمان نظامی- امنیتی «سیا» بوده و تصاویر منتشره از محل اقامت وی در ابوت آباد پاکستان نیز نشان می دهد که او نمی توانست در خارج از حوزۀ نظارت ارگانهای امنیتی امپریالیسم آمریکا و دولت مترسکی پاکستان به فعالیت و زندگی خود ادامه دهد.

بنابراین، همه جنجال و هیجان آفرینی های کودنانه در مورد عملیات «خارق العادۀ سگهای دریایی سیا» برای کشتن بن لادن، چیزی جز پرده پوشش بشردوستی نواستعماری در لیبی و انحراف اذهان عمومی از تروریسم دولتی امپریالیسم آمریکا و همپیمانان ناتویی آن نیست.

و بالاخره، همه آن فجایعی را که ارتجاع امپریالیستی در گوشه گوشه جهان می آفریند، ابداًَ مایه شگفتی نیست. زیرا از ماهیت ضدبشری آن نشآت می گیرد. ولی، در قبال استمرار جنایتهای امپریالیسم، احزاب، سازمانها و شخصیتهای انساندوست، آزادیخواه و عدالت طلب طرفدار صلح و امنیت و بطور کلی، همه نیروهای باورمند به تکامل تاریخ نیز حداقل بخاطر مسامحه، تعلل و عدم نشان دادن قاطعیت در مبارزه برای تغییر نظم امپریالیستی- استعماری حاکم، شرمسارانه مسئولند.

٢٢ اردیبهشت ١٣٩٠